آزادوار شهری به قدمت تاریخ

از جهت زبان شناسی ، گویش محلی منطقه از گویش های پارسی دری است . لهجه های اصلی زبان فرس قدیم هم متعدد و از جمله پهلوی ، دری و آذری بوده است. گویش اهالی خراسان ، دری ( منسوب به در بار ساسانیان ) بوده . گویش محلی  منطقه به زبان پهلوی نزدیک تر از زبان فارسی که اکنون صحبت می شود می باشد. ویژگی های این زبان به شرح ذیل می باشد:

·        تبدیل صدای "ا" به صدای " اَ "مثل : خانه : خَنه و کاسه : کَسه
·        تبدیل صدای "ا" به صدای " اِ "مثل : آینه :اِینه
·        تبدیل صدای "ی" به صدای " اِ "مثل : می خوانم : مِخنم یا می دانم : مِدنم
·        تبدیل صدای "و" به صدای " ی "مثل : زانو : زنی و گلو :گلی ، سمنو : سمنی
·        تبدیل صدای "آ" به صدای " اَ "مثل : آمد : اَمه و آتش :اَتش
·        تبدیل صدای "ا" به صدای " اُ "مثل :بادام : بادُم یا آسمان : آسمُن
·        تبدیل حرف "ف" به صدای " و "مثل : کفش : کوش
·        تبدیل حرف "ب" آخر  به صدای " و "مثل : آب : اُو ، شب : شو ، لب : لو ، چوب :چوو
·         تبدیل حرف "ان" آخر  به صدای " و "مثل : ریسمان : رسمو
·        تبدیل حرف " ر "  به حرف  " ل "مثل  دیوار : دیفال
·        تبدیل فتحه به کسره در اول کلمه مثل : گَندم : گِندم
منبع: کتاب تاریخ سبزوار

نویسنده: داود ׀ تاریخ: پنج شنبه 5 آبان 1390برچسب:زبان شناسی, گویش, محلی, منطقه, ازادوار, پارسی دری ,گویش محلی ازادوار, ׀ موضوع: <-CategoryName-> ׀

تمامی حقوق برای سایت روستای آزادوار محفوظ است. انتشار مطالب با ذکر منبع بلامانع است